Logeerpartijtjes

Joanna is uit logeren bij 2 van haar grootste aanbidders, pepé en oma (voor mij zijn dat papa en mama). Ik mis haar al een beetje. Zo gaat dat, als ik meer dan 24u van haar gescheiden ben. Dat is altijd heel dubbel.

Enerzijds

Freedom! Uitslapen! Ons goesting doen! Voortwerken zonder onderbreking aan wat dan ook! Efficiënt shoppen! Uit eten! 

Anderzijds

De werkvloer niet met een huppelpasje verlaten omdat je het kleine monster mag gaan oppikken en knuffelen. Geen babygiechel of -schaterlach in huis. Niet ontdekken wat ze nu weer kan. Haar afwezigheid laat gewoon altijd een beetje een leegte.

Dan is er gelukkig de smartphone, fototoestel bij uitstek (voor mij toch) om te pas en te onpas kiekjes te maken. Vooral van haar, uiteraard. En filmpjes, heerlijk voor later!
Dus dan scroll ik snel eens door mijn foto's en zit ik als een dwaas te glimlachen naar dat schermpje. Ziet er allicht niet uit, maar ik voel mij instant beter.

Veel pret!

Andere mensen verleiden

Klassiek: al spelend in slaap vallen

Maar ook al mis ik haar dan telkens, dat uit logeren is verdraaid handig! Zeker nu we net verhuisd zijn en nog een lange to-do lijst hebben af te werken. Dat moet niet rap-rap, maar het moet toch een béétje vooruit gaan. En alle liefde ten spijt, gaat dat gewoon vlotter zonder baby erbij.
Logeerpartijtjes zijn dan de ideale oplossing: wij doen ons ding, de grootouders zijn in de wolken en Joanna wordt verwend. Mooi toch?
Ik vind ze nu nog een beetje te klein voor een "externe" babysitter, maar ik heb toch alvast wat opzoekwerk gedaan. Gezien wij niet meer zo dicht bij ons fantastisch opvangnet (dat wij eeuwig dankbaar zijn!) wonen, zal een babysit uit de buurt op termijn de handigste oplossing worden.
En ja, ook in het landelijke Zwalm met al z'n kleine deelgemeentjes, is er keuze genoeg. Via de gezinsbond, of via sloebersit, waar je op de website een babysit in je buurt kan zoeken. Wij deden alvast een pre-screening op basis van de profielen van de jonge vrijwilligers in de omgeving van Dikkele.
Wie mij kent, weet dat ik graag voorbereid ben ;-)

Deze keer profiteren we van onze extra vrijheid met wat ontspanning (wij verkennen restaurants in onze streek, daar lees je later ongetwijfeld nog eens over) maar vooral veel to-do's. Eentje waar ik echt naar uitkijk, is samen met Michiel iets uitkiezen om ein-de-lijk mijn geschenkbon van De Huiszwaluw aan te spenderen, want die staat op het punt om te vervallen. 
Daarvoor moeten wij pal in het centrum van Gent zijn, op een zaterdag.
Ik moet er geen tekeningetje bij maken: wij staan aan die deur op het openingsuur, zijnde 10u30, ook wel gekend als Joanna's vroege-lunch-moment. Je snapt waar ik naartoe wil, zo'n dingen zijn niet onmogelijk maar wel heel moeilijk met haar erbij. Bovendien kan haar buggy niet in die winkel binnen en los daarvan is Gent in het algemeen gewoon zeer buggy-onvriendelijk. Ik heb zelf vaak gevloekt op de ene buggy na de andere die op zaterdag van een tochtje door de stad een waar hindernissenparcours maakte. Nu ik zelf mama ben, probeer ik dat dus te vermijden in de mate van het mogelijke...
In elk geval, Joanna + huiszwaluw is een no-go en die bon moet op!

"Zeg mama, past het dat Joanna vrijdag blijft slapen? 

We komen haar dan zaterdag tegen de middag halen." 

Dat culinair uitje op vrijdagavond en de garantie op een nachtje doorslapen is mooi meegenomen ;-)

En toch zal ik zaterdag, op weg naar mijn ouders, enorm uitkijken naar het weerzien. Ik weet dat ze in zeer goede handen is en maak mij dus geen zorgen, maar het liefst van al heb ik haar dicht bij mij en mijn peperkoeken mama-hartje.

In de Kerstvakantie willen wij er eens op uit met ons tweetjes, 3 dagen - 2 nachten. Dat wordt een laaaaaaaaang afscheid...